siedlec krzyże – Weekend na szlaku

Niedawno wróciliśmy w rejony Suliszowic i Złotego Potoku, ale rozpoczęliśmy naszą pieszą wędrówkę od wsi Siedlec Krzyże, do której dojechaliśmy PKS-em z Częstochowy. To urokliwe miejsce, gdzie trochę czas się zatrzymał: stare chatki, już rzadko widziane na wsiach krowy, ładny, mały kościół i widok na „Pustynię Siedlecką”.

Z Siedlca Krzyże skierowaliśmy się asfaltem w stronę Suliszowic – Szczypie, po drodze mijając piękne, jeszcze zielone przestrzenie i po raz kolejny urocze, stare chatki.

Szliśmy i szliśmy, aż weszliśmy w las, gdzie zaczęły się już pojawiać skałki.

Minęliśmy po drodze dwie potężne, nowo obite skały: „Alf” i „Skała Pod Prądem” (lub „Prądowa”) w Suliszowicach. Sfotografowaliśmy je z wielu stron, żeby mieć pamiątkę, bo to naprawdę świetne, robiące wrażenie „miejscówki”.

Prądowa

Alf

Prądowa

Alf

Prądowa

Alf

Prądowa

Alf

Alf

Ścieżką spod skał skręciliśmy do lasu, by już powoli zmierzać w stronę Rezerwatu „Parkowe”. Po drodze mamy jeszcze piękny widok na suliszowickie pola i wchodzimy na żółty szlak.

Mijając po drodze kolejne skały „Molenda”, „Ostroga” oraz „Baba”, cieszyliśmy oczy jeszcze zielonym – letnim lasem, choć w powietrzu już było lekko jesiennie, a na ścieżkach mnóstwo szyszek …

Molenda

Baba

Molenda

Baba

Molenda

Ostroga

Baba

Molenda

Baba

Molenda

I w końcu dochodzimy do Złotego Potoku. Odwiedzamy standardowo „Bramę Twardowskiego”, a potem przez chaszcze i lasy niczym z bajki, usiane gdzieniegdzie urokliwymi ostańcami, idziemy aż do „Zbójnickich Skał”, by zakończyć naszą wycieczkę zasłużonym odpoczynkiem przy stawie „Amerykan”.

Zmęczeni, ale jak zawsze zadowoleni i z mnóstwem wrażeń i zdjęć wróciliśmy do domu. Na pewno jeszcze odwiedzimy rejony wymienione w powyższej trasie, bo jeszcze sporo miejsc nie odkrytych na nas czeka.

zdjęcia: weekendnaszlakublog

Druga, wiosenna w tym roku wyprawa, tydzień temu, zaprowadziła nas znów w rejony Siedlca Krzyże k/Częstochowy i Złotego Potoku. Tym razem, już bez śniegu, ale też jeszcze bez zieleni. Rozpoczęliśmy naszą wędrówkę od wzgórza „Dupka”, które leży w samym Siedlcu nad starą szkołą, niedaleko przystanku PKS, wystarczy przejść kawałek ulicą i skręcić w prawo w górę. Wzgórze „Dupka” z niedużymi, urokliwymi skałkami i jaskinią „Na Dupce” dało nam już przedsmak ciekawej wycieczki. To piękne miejsce, z którego rozciągają się ładne widoki, np. na Pustynię Siedlecką. Na pewno warto tam wrócić latem.

Następnie udaliśmy się przez wieś, czarnym szlakiem, mijając kościół w Siedlcu, aż do niewielkiego kamieniołomu, zwanego „Warszawskim”. Podobno siedleckie wapienie zaliczają się do najbielszych i dlatego wykorzystano je do licowania ścian najbardziej reprezentacyjnych budowli w Warszawie.

Następnie przez pola, czarnym szlakiem doszliśmy do leśnego kompleksu skalnego z wybitnymi skałami: „Brzegowa” i „Dinozaur”. Odpoczęliśmy chwilę, podziwiając te cuda natury.

Skręciliśmy w żółty szlak i dotarliśmy do wzgórza z urokliwymi skałkami, m.in. „Ostroga” czy „Goryl”.

Dalej żółtym szlakiem udaliśmy się do wąwozu, który tanowi naturalną granicę między Siedlcem a Suliszowicami, oraz gminami Janów i Żarki i po obu stronach którego, ciągną się pasma kolejnych, pięknych ostańców z licznymi ukrytymi schroniskami i jaskiniami, Najbardziej znana ze skał to „Skała Pustelnika”.

Dalej już bez szlaku, leśną drogą wzdłuż wzgórz, skierowaliśmy się w stronę szosy Siedlec – Złoty Potok, mijając po drodze inne ostańce, wśród których wybitnym jest „Stara Baba”, inaczej „Skała Babska”.

Doszliśmy do w/w asfaltowej drogi, po przekroczeniu której, znajdują się najbardziej popularne skały złotopotockie, czyli „Ostaniec z Kapliczką” (figurki niestety już nie ma…) i „Brama Twardowskiego”.

Krótki odpoczynek, posilenie się i dalej ruszyliśmy zielonym szlakiem w stronę źródeł Zygmunta i Elżbiety, czyli źródeł Wiercicy w „Rezerwacie Parkowe” z krystalicznie czystą wodą.

Następnie mijając po lewej stronie „Skały Zbójnickie”, po prawej słynne stawy hodowli pstrąga tęczowego, dotarliśmy do Młyna Kołaczew, jednego z wielu drewnianych młynów wodnych, które niegdyś stały nad rzeką Wiercicą i należącego do Szlaku Architektury Drewnianej. Szkoda, że aktualnie młyn stoi i niszczeje. Obok mamy staw o nazwie „Sen Nocy Letniej”.

A potem już czerwonym szlakiem udaliśmy się w stronę „Groty Niedźwiedziej „mijając kolejne źródła, tym razem o nazwie „Spełnionych Marzeń”.

Końcowym etapem naszej wycieczki był już rejon hotelu „Kmicic”, centrum Złotego Potoku, posiłek w Spółdzielni Socjalnej – Bistro Złota Jura, znów pyszne jedzonko, chwila odpoczynku w parku z Pałacem Raczyńskich i powrót z Janowa, gdyż na odcinku Złoty Potok- Janów rozpoczął się właśnie remont drogi.